Nigdy nie byłam, nie jestem i nie będę wyłącznie matką
Ilekroć w jakimkolwiek miejscu, skupiającym matki, padają pytania: „O czym marzysz?”, „Jaki jest Twój cel w życiu?”, „Co lubisz robić najbardziej?”, odpowiedzi dotyczą wyłącznie… dzieci. Np. „żeby mój syn wyrósł na szczęśliwego, spełnionego człowieka”, „chciałabym zapewnić córce jak najlepszy start w życie”, „spędzać czas z moimi dziećmi” etc. A gdzie w tym wszystkim jest miejsce na własną przestrzeń?
Matka wiecznie cierpiąca
Czy tylko mnie coś nie pasuje, kiedy widzę i czytam memy, górnolotne sentencje o tym jak to matkę szanować należy, ponieważ nosiła dziewięć miesięcy, miała długi i bolesny poród, potem po nocach nie spała do emerytury, szalejąc z niepokoju o pociechę, poświęciła swoje życie oraz wnętrzności wypruła, żeby dziecina rosła zdrowo i miała wszystko, czego jej potrzeba?